(۱۱۹) بايدها ونبايدهاى گفتگو از فرهنگ مهدوى (۱)

بايدها ونبايدهاى گفتگو از فرهنگ مهدوى (۱)

چکيده
آشنايى با اهل بيت ومخصوصا امام عصر عليهم السلام حتى در کمترين سطح وپايه هم شور وشوق خاصى را در انسان به وجود مى آورد تا آنجا که خرد مى خواهد در هر مجلس ومحفلى سخن از وبه ميان آورد وهمگان را با سيره وسنت اين خانواده آشنا کند.
اين شور وشوق يکى از ويژگيهاى انس با حضرت مهدى است وجز اين هم نمى توان انتظار داشت چه، وقتى مهر وعشق کسى بر دل نشست نمى شود از وسخن نگفت ووقتى از وگفت وگو کردى مى شوى يک مبلغ موعودى.
در اين مقاله تلاش شده که ضمن بررسى مهم ترين بايسته هاى تبليغى در حوزه مباحث مهدوى راهکارهايى نيز براى تعميق وگسترش هر چه بيشتر اين فعاليتها ارائه گردد.
۱. بايسته هاى عملى
در فرهنگ اسلامى کسى که نقش دعوت کننده (داعى) مردم را به عهده مى گيرد، رسالت ومسئوليت سنگينى دارد ولازم ست خود بيش از هر کس ديگر به آنچه مردم را به آن فرا مى خواند پاى بند باشد؛ زيرا سخن آنگاه بر دل مى نشيند که از دل برآمده باشد وتنها سخنى از دل برمى ايد که از مرحله اداى زبانى فراتر رفته وبه عمق جان راه يافته باشد. روشن است که انسان تا چيزى را با همه وجود نپذيرد ودر عمل بدان پاى بند نباشد به عمق جانش راه نمى يابد.
با توجه به آنچه گفته شد کسى که مى خواهد جامعه پيرامون خود را به سوى امام زمان (ع) فراخواند وآنها را دعوت به توجه وانس والتفات بيشتر نسبت به آن حضرت کند، قطعا بايد خود بيش وپيش از ديگران با امام زمان (ع) رابطه معنوى برقرار کند ودر زندگى فردى واجتماعى خود ياد ونام آن حضرت را همواره درنظر داشته باشد.
افزون بر اين، انس وارتباط معنوى با امام عصر (ع) از جهت ديگرى نيز براى مروجان ومبلغان فرهنگ مهدوى ضرورى است وآن به دست آوردن پشتوانه لازم در فعاليت تبليغى وترويجى است. توضيح آنکه: به دليل شرايط فرهنگى خاص حاکم بر برخى از محيطها فعاليت تبليغى وترويجى چندان ساده نيست وقطعا مسائل ومشکلاتى را به همراه خواهد داشت؛ از اين رو اگر مروج ومبلغ اين فرهنگ از ظرفيت وتحمل بالايى برخوردار نباشد چه بسا که پس از مدتى دچار ياس ودلسردى شود. در اين شرايط تنها چيزى که مى تواند ظرفيت وتحمل لازم را به فعالان در اين حوزه ببخشد وپشتوانه لازم را براى آنها فراهم کند ارتباط معنوى با امام عصر (ع) است. در صورت وجود اين ارتباط معنوى، ظرفيت وتحمل محدود ما در پيوند با ظرفيت وتحمل نامحدود آن امام وسعت وگسترش مى يابد وبه ما توان تحمل سختيها ومشکلات اين راه را عطا مى کند.
در اينجا ممکن است پرسيده شود: چگونه مى توان با امام مهدى (ع) رابطه معنوى برقرار کرد؟ در پاسخ بايد گفت: اين کار بسيار ساده است. البته به شرط آن که از همان ابتدا به دنبال دست يافتن به جايگاههاى بسيار بالايى چون تشرف خدمت آن حضرت نباشيد، بلکه قدم به قدم وبه تدريج اين رابطه معنوى را گسترش داده وتعميق بخشيد.
نخستين قدمها براى ايجاد ارتباط معنوى با امام عصر (ع) مى تواند با انجام يک يا چند مورد از کارهاى زير آغاز شود: خواندن دعاى عهد در هر صبحگاه؛ عرض سلام خدمت آن حضرت در آغاز وپايان هر روز؛ خواندن زيارت آل ياسين يا دعاى ندبه در هر روز جمعه؛ دعا براى سلامتى آن حضرت در مواقعى چون قنوت نماز وتعقيب نمازهاى روزانه؛ خواندن نماز امام زمان؛ توسل به آن حضرت در مواقع سختى ومشکلات و...
همانطور که گفته شد لازم نيست همه اين کارها را به يکباره وهمزمان آغاز کنيد، يکى دو مورد از کارهاى ياد شده را انتخاب وسعى کنيد به طور مرتب ومستمر آن را انجام دهيد وبه تدريج کارهاى ديگر را نيز به برنامه خود اضافه کنيد.
گفتنى است که شما مى توانيد با بهره بردارى از کتاب راز ونياز منتظران، که از سوى انتشارات موعود منتشر شده، بيش از پيش با دعاها، زيارتها، نمازها وصلوات وتوسلات مرتبط با امام عصر (ع) آشنا شويد.
اين نخستين قدم در راه ايجاد ارتباط معنوى با امام عصر (ع) است وقطعا با مواظبت بر انجام کارهايى که از آنها ياد شد، رفته رفته روح انتظار در شما زنده تر شده، پيوند معنوى شما با امام مهدى (ع) مستحکم تر مى شود وبا آن حضرت انس والفتى بيشتر پيدا مى کنيد. اما پس از اين مرحله بايد تلاش نماييد که حضور امام عصر (ع) را بيش از پيش در زندگى فردى واجتماعى خود احساس کنيد. احساس حضور امام به اين است که شما آن حضرت را شاهد وناظر بر رفتار، گفتار وپندار خود بدانيد وهر آنچه را که خشنودى امام زمان (ع) در آن است انجام دهيد واز هر آنچه که موجب ناخشنودى آن امام مى شود دورى گزينيد. اين حداقل وظيفه اى است که ما در برابر حجت خدا داريم وآن حضرت نيز به صراحت انجام اين وظيفه را به عهده همه ما گذاشته اند:
هر يک از شما بايد آنچه را که موجب دوستى ما مى شود، پيشه خود سازد واز هر آنچه که موجب خشم وناخشنودى ما مى گردد، دورى گزيند؛ زيرا فرمان ما به يکباره وناگهانى فرا مى رسد ودر آن زمان توبه وبازگشت براى کسى سودى ندارد وپشيمانى از گناه کسى را از کيفر ما نجات نمى بخشد.(۱)
قطعا اگر اين وظيفه را به درستى وبه طور کامل انجام دهيم مى توانيم اميدوار باشيم که، براساس وعده امام صادق (ع)، خداوند ما را به عنوان يکى از ياوران امام مهدى (ع) بپذيرد:
هر کس دوست مى دارد از ياران [حضرت] قائم باشد، بايد منتظر باشد وپرهيزکارى واخلاق نيکو پيشه کند، در حالى که منتظر است، پس چنانچه بميرد وپس از مردنش قائم - که بر ودرود باد - به پا خيزد، پاداش وهمچون پاداش کسى خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است. پس کوشش کنيد ودر انتظار بمانيد. گوار باد بر شما [اين اجر] اى گروه مشمول رحمت خداوند!(۲)
۲. بايسته هاى نظرى
براساس روايات قطعى وترديدناپذيرى که از طريق شيعه واهل سنت نقل شده، بر هر مسلمانى واجب است که امام زمان خود را بشناسد. اين موضوع از چنان اهميتى برخوردار است که فرموده اند:
کسى که بميرد وامام زمان خود را نشناسد مانند کسى است که در عصر جاهليت؛ [عصر گمراهى]، از دنيا رفته است.(۳)
با توجه به اين موضوع هر يک از ما وظيفه داريم که در حد توان، امام وحجت عصر خود؛ يعنى امام مهدى (ع) - که دوازدهمين امام از سلسله امامان شيعه وفرزند امام حسن عسکرى (ع) است - بشناسيم. قطعا به همان ميزان که ما امام زمان (ع) را بشناسيم به همان ميزان هم از تيرگى، تباهى وگمراهى عصر جاهلى دور وبه روشنايى، سعادت ورستگارى نزديک مى شويم.
حال اين پرسش مطرح مى شود که امام مهدى (ع) را به چه روش واز طريق چه منابعى مى توان شناخت. اين مطلبى است که در شماره اينده موعودجوان آن را پى خواهيم گرفت.
ادامه دارد...
 

پى نوشت ها:

ــــــــــــــــــــــ

(۱) محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۶، ح ۷.
(۲) محمد بن ابراهيم نعمانى، کتاب الغيبة، ص ۲۰۰، ح ۱۶.
(۳) محمد باقر مجلسى، همان، ج ۸، ص ۳۶۸.