خوشا دردى كه درمانش تو باشى
| خوشا دردى! كه درمانش تو باشى | خـوشا راهى! كه پايانش تو باشى | |
| خـوشا چشمى! كه رخسار تو بيند | خوشا ملكى! كه سلطانش تو باشى | |
| خوشا آن دل! كه دلدارش تو گردى | خـوشا جانى! كه جانانش تو باشى | |
| خـوشـى وخـرمـى وكـامرانى | كـسى دارد كه خواهانش تو باشى | |
| چه خـوش بـاشد دل امـيدوارى | كـه امـيد دل وجـانش تو باشى | |
| همه شادى عشرت باشد، اى دوست | در آن خـانه كه مهمانش تو باشى | |
| گل وگلـزار خـوش آيد كسى را | كـه گلـزار وگلستانش تو باشى | |
| چه باك آيد زكس! آن را كه او را | نگهـدار ونگهـبانش تـو بـاشى | |
| مپرس ازكـفر وايـمان بـى دلى را | كـه هم كفر وهم ايمانش تو باشى | |
| بـراى آن بـه تـرك جان بگويد | دل بـيچاره، تـا جـانش تو باشى | |
| (عـراقى) طـالب درد اسـت دايم | بـه بـوى آنكه درمانش تو باشى |
