(۳۰۷) شمایل مبارک حضرت مهدی (علیه السلام) شمایل مبارک جدش خاتم الانبیاء (صلّی الله علیه وآله وسلّم) می باشد

شمایل مبارک حضرت مهدی (علیه السلام) شمایل مبارک جدش خاتم الانبیاء (صلّی الله علیه وآله وسلّم) می باشد

جعفر خندق آبادی
مجله جامعه جعفریه - شماره ۱۳

خازن جنت بزلف حور روبد هر صباح * * * گرد از رخسار شاهان چون نشیند بر درش

وچنانچه خدای منان در نشأه سبب سازی برای امراض بدنی انسان طبیبی قرار داده که معالجه امراض کند وسلامت ابدان بشری را بوسیله ادویه محافظت نماید همین طور هم برای معالجه امراض روحانی ورذایل اخلاقی طبیب معالجی مقرر فرموده که ارواح بشری را از فساد عقیده وفساد اخلاق معالجه فرماید آن اطباء روحانی خلفاء الهی وسلسلهء جلیله انبیاء واوصیاء ایشان میباشند که برای معالجه ارواح بشری آمده اند ویگانه طبیب ارواح ویکتا معالج برای دردهای بی درمان بشری امروز خلیفة الله حضرت (مهدی) (علیه السلام) است.

شعر
ما طبیبانیم وشاگردان حق * * * بحر قلزم دید ما را فانفلق
شمایل مبارک حضرت مهدی (علیه السلام) شمایل مبارک جدش خاتم الانبیاء (صلّی الله علیه وآله وسلّم) میباشد
ای برده دلم را تو بدین شکل وشمایل * * * پروای کست نیّ وجهانی بتو مایل
گه آه کشم از دل وگه تیر تو از جان * * * پیش تو چگویم که چها میکشم از دل
وصف لب لعل تو چگویم برقیبان * * * نیکو نبود معنی نازک بر جاهل
هر روز چه حسنت ز دگر روز فزون است * * * مه را نتوان کرد بروی تو مقابل

چون در اواخر نشریه ۱۲ نسب مبارک حضرت مهدی (علیه السلام) واسم وو لقب وکنیه وکیفیت ولادت آن جناب را بطور اختصار بیان نمودیم در اینجا لازم است بطور اختصار اشاره به شمایل مبارک وجمال مقدس آن حضرت بنمائیم(آنچه)که از روایات خاصه وعامه یعنی شیعه وسنی بدست ما آمده این است که حضرت مهدی (علیه السلام) اشبه خلق است برسول الله (صلّی الله علیه واله وسلّم)

آسمان من چه نیکو بنگری از یک افق * * * کرده در یک شب هلال وماه را با هم قرین
زلف هندویش شب ورویش مه وابرو هلال * * * قامتش طوبی لبش کوثر دلش خلد برین
هرچه گویم مدح رویش باز حیرانم که من * * * مدح آن صورت کنم یا مدح صورت آفرین

چنانچه در کتاب اربعین واعظ مشهدی حاجی محمد رضا قدس سره روایت میکند از شیخ صدوق طاب رمسه با ذکر سند که فرمود رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم) (المهدی من ولدی اسمه اسمی وکنیته کنیتی اشبه الناس بی خلقا وخلقا)ترجمه:(مهدی از اولاد من است واسم او است من است وکنیه او ابو القاسم کنیه من است وشبیه ترین مردم به من است از حیث صورت وسیرت)یعنی در جمال صوری واخلاق معنوی حضرت مهدی از همه مردم بیشتر بمن شباهت دارد.

شعر
وصف رخسارهء خورشید ز خفاش مپرس * * * که در این آینه صاحب نظران حیرانند

وباز وارد شده است در روایات که آن نور الهی بصورت جوانی است خوشروی وخوشموی وخوش قامت وموهای سر مبارکش تا منکبین ودو شانه مبارکش میرسد ونور روی مبارکش غالب است بر سیاهی محاسن انور او وصورت مبارکش باز است ومیان ابروهایش مرتفع وپیوسته است وما بین دو شانه اش نیز گشاده است وپیشانی مقدس نیز پهن وباز است وبینی مبارکش نازک وبلند وشکم مبارکش برآمدگی دارد وبیخ دندانهای ثنایای او گشاده است وچهره مبارک او مانند ماه درخشان است.

تو بدین جمال وخوبی سوی طور اگر خرامی * * * ارنی بگوید آنکس که شنید لن ترانی

در گونه راست مبارک او خالی است مانند ستاره درخشنده.

شعر
از دام زلف ودانهء خال تو در جهان * * * یک مرغ دل نمانده نگشته شکار حسن

وباز یک خطر سبزی از موی سبز برنگ زمرد اخضر از زیر گلوی مبارکش تا ناف مبارک او کشیده شده است واز حیث زیبائی وخوشگلی وخوش روئی وخوش موئی حضرت مهدی (علیه السلام) طاووس اهل بهشت است.

شعر
گر ماه زند لاف که ماند بجمالت * * * بنمای رخ خویش ومه انگشت نما کن

علی بن مهزیار اهوازی که حکایتش مشهور است ودر غالب کتب خصوصا در جلد سیزدهم بحار الانوار داستان تشرفش حضور مبارک امام زمان ضبط است میگوید (چون حضور انورش تشرف پیدا نمودم وبچهرهء مبارکش نگران شدم دیدم صورت مبارک حضرت (مهدی (علیه السلام)) مانند شکاف ماه تابان ودرخشان است

شعر
حسن روزافزون نگر کان سید عالیجناب * * * دی هلالی بود امشب بدر فردا آفتاب

قامت مبارک کشیده است ولی نه زیاد بلند ونه زیاد کوتاه بلکه میانه بالا بود پیشانی مبارک او گشاده وابروهای مبارک کشیده وپیوسته بود ودو چشم نرگس آن حضرت سیاه دماغ مبارک نازک وبلند بقدری جمال مبارک گیرنده گی داشت که مرا محو جمال وحیران جلالش فرمود)چه خوب میگوید مرحوم جنت مکان حاجی سید ابو القاسم واعظ سدهی رحمه الله که در مدیحه آن حضرت اشعاری سروده وچند بیت او این است.

شعر
لؤلؤ دندان وی فراخ ورخشنده است * * * رؤس اسنان وی چون تیغ برنده است
ناوک مژگان وی بخ چه نماینده است * * * دو صد هزار آفرین به خلقت کردگار

ودر کتاب نور الابصار تألیف(مؤمن بن حسن)که از علماء سنیان است در ص ۲۳۰ روایت میکند از رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم)که فرمود(المهدی ولدی وجهه کالقمر الدری واللون منه لون عربی والجسم جسم اسرائیلی) ترجمه(رسول اکرم ص فرمود (مهدی) اولاد من است صورت او مانند ماه تابان گندم گون وفربه بدن است)

شعر
یا رب این شاه وش وماه رخ زهره جبین * * * در یکتای که وگوهر یکدانه کیست

بلی این گوهر در گرانمایه وجگرگوشهء رسول الله وامیر المؤمنین علیهما السلام است ودر کتاب عقد الدرر تألیف(شیخ جمال الدین شافعی) که یکی دیگر از علماء سنیان است روایت میکند در باب سوم از کتاب خود (عن علی (علیه السلام) فی صفة المهدی(ع) قال هو رجل اجلی الجبین اقنی الانف اذیل الفخذین بخده الایمن شامة ابلج الثنایا) فرمود حضرت علی (علیه السلام) در صفت صورت وجمال(مهدی)که آن حضرت مردی است گشاده پیشانی بلندبینی در طرف راست صورتش خال درخشان است ودندانهای ثنایای مبارکش باز.

شعر
نازنین تر ز قدت در چمن حسن نرست * * * خوش تر از نقش تو در عالم تصویر نبود

باز در کتاب صواعق المحرقه تألیف (شهاب الدین معروف به ابن حجر)
که یکی از بزرگان علماء سنیان است در صفحه ۹۸ روایت میکند باسناد از رسول الله (صلّی الله علیه وآله و سلّم) (قال المهدی من ولدی وجهه کالکوکب الدری الحدیث) ترجمه: رسول اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) فرمود مهدی از اولاد من صورت او مانند ستاره درخشنده است.

شعر
سزد که از همهء دلبران ستانی باج * * * چه را که بر سر خوبان عالمی چون تاج
بیاض روی تو روشن چه عارض خورشید * * * سواد موی تو تاریکتر ز ظلمت واج
لب تو خضر ودهان تو آب حیوان است * * * قد تو سرو ومیان تو موی گردن عاج
دهان تنگ تو داده به خضر آب بقا * * * لب چه قند تو برد از نبات مصر رواج
مدت مصاحبت حضرت مهدی (ع) با پدرش امام حسن عسکری (علیه السلام)

آنچه از مفاد روایات عامه وخاصه استفاده میشود در مدت مصاحبت حضرت مهدی (علیه السلام) با پدر بزرگوارش امام حسن عسکری (ع) این است که آن جناب بنابر اشهر روایات مدت(پنج)سال با پدرش بوده وچون پنج ساله شد امام حسن عسکری از دنیا رحلت فمود والبته امام حسن هم در این مدت آن گوهر الهی را از انظار نوع مردم کم استعداد حفظ میفرمود وبنابر حکمت ومصلحت آن جوهر آسمانی را از نظرها مخفی وپنهان میداشت مگر نسبت باشخاص شایسته پراستعداد که قابلیت ملاقات آن حضرت را داشتند و(ما در این نشریه)خود دو نفری را که حضور مبارک مشرف شدند برای تیمن وتبرک ذکر مینمائیم که یکنفر از آنها را علماء سنی روایت نموده اند ودیگری را علماء شیعه ضبط کرده اند اما آن یکنفری که در روایت علماء عامه یاد شده (وما نقل به ترجمه اش)

پایان مقاله