﴿إِنَّهُمْ یکیدُونَ کیداً * وَأَکیدُ کیداً * فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیداً﴾ (الطارق: ۱۵ - ۱۷)
قوله تعالی:
﴿إِنَّهُمْ یکیدُونَ کیداً * وَأَکیدُ کیداً * فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیداً﴾ (الطارق: ۱۵ - ۱۷)
ترجمه آیه:
(البتّه آنان (دشمنان اسلام) -هر چه بتوانند- کید ومکر میکنند * ومن هم (در مقابل آنان) کید خواهم کرد * پس تو (ای رسول ما) کافران را مهلت ده؛ مهلت کمی).
متن روایت:
علی بن إبراهیم: قال: حدثنا جعفر بن أحمد، عن عبد (عبید) الله بن موسی: عن الحسن بن علی، (عن) ابن أبی حمزة (عن أبیه)(۱) عن أبی بصیر فی قوله: ﴿فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلا ناصِرٍ﴾ قال (علیه السلام): ما (له) قوة یقوی بها علی خالقه ولا ناصر من الله ینصره إن أراد به سوءاً.
قلت: (إنهم یکیدون کیداً وأکید کیداً)(۲) قال: کادوا رسول الله (صلی الله علیه وآله) وکادوا علیاً (علیه السلام) وکادوا فاطمة (علیها السلام)، فقال (الله) یا محمد، ﴿إِنَّهُمْ یکیدُونَ کیداً * وَأَکیدُ کیداً * فَمَهِّلِ الْکافِرِینَ - یا محمد - أَمْهِلْهُمْ رُوَیداً﴾ لوقت بعث القائم (علیه السلام) فینتقم له من الجبابرة (الجبارین) والطواغیت من قریش وبنی أمیة وسائر الناس(۳).
ترجمه روایت:
علیّ بن ابراهیم گوید: جعفر بن احمد حدیثمان داد، از عبد الله بن موسی، از حسن بن علی، [از] ابن ابی حمزه (از پدرش) از أبو بصیر، روایت میکند که درباره ی فرموده ی خداوند: (پس او را (در آن روز) قوّت وتوانی در خود ویاوری بر جان نیست) (حضرت صادق (علیه السلام)) فرمود: او را قدرتی نیست که به وسیله ی آن بر خالقش نیرو گیرد وهیچ یاوری از سوی خداوند ندارد تا اگر خداوند اراده فرماید او را عذاب کند، یاریاش رساند.
(ابو بصیر گوید:) عرضه داشتم: (آنان هر چه بتوانند کید ومکر کنند (ومن هم کید خواهم کرد)) چه؟ فرمود: با رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم) کید نمودند وبا حضرت امیر (علیه السلام) کید کردند ونسبت به فاطمه (علیها السلام) کید ومکر آوردند. پس (خداوند) فرمود: (ای محمّد، آنان هر چه بتوانند کید ومکر میکنند ومن هم (در مقابل آنان) کید خواهم کرد. پس تو -ای محمّد- کافران را مهلت ده؛ مهلت کمی) تا وقت برانگیختن قائم (علیه السلام) که برای من، از جبّاران وطاغوتهای قریش وبنی امیّه وسایر مردم انتقام خواهد گرفت.
پاورقی:
-----------------
(۱) در مأخذ نيست.
(۲) در مأخذ نيست.
(۳) تفسیر قمی: ج ۲ ص ۴۱۶.
