اى بشارت بهشتى، اى ظهور ناگهانى
يک غزل به من نظر کن، با دو چشم آسمانى
در مقام از تو گفتن، ناتوان ناتوانم
مى کنم تو را تکلم، با زبان بى زبانى
ديدن تو آرزويى، از تبار غير ممکن
پشت خلوت خيالم، مثل بوى گل، نهانى
مى دوم نشانه ات را پابه پاى بوى حسرت
مى دوم نشانه ات را، پابه پاى بى نشانى
تو،…