﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَالأَرْضِ طَوْعاً وَکرْهاً وَإِلَیهِ یرْجَعُونَ﴾ (آل عمران: ۸۳)
قوله تعالی:
﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَالأَرْضِ طَوْعاً وَکرْهاً وَإِلَیهِ یرْجَعُونَ﴾ (آل عمران: ۸۳)
ترجمه آیه:
(وهر که در آسمانها وزمین است خواه وناخواه مطیع خداست وهمه به سوی او رجوع خواهند کرد).
متن روایت (۱):
العیاشی: بإسناده عن رفاعة بن موسی، قال سمعت أبا عبد الله (علیه السلام) یقول: ﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَالأَرْضِ طَوْعاً وَکرْهاً﴾، قال: إذا قام القائم (علیه السلام) لا تبقی ارض الا نودی فیها بشهادة أن لا إله إلا الله وأن محمداً رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم)(۱).
ترجمه روایت (۱):
عیّاشی به سند خود: از رفاعه بن موسی آورده گوید: شنیدم حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) میفرمود: ﴿وهرکه در آسمانها وزمین است، خواه وناخواه، تسلیم خداست﴾، فرمود:- هرگاه قائم (علیه السلام) به پا خیزد، هیچ سرزمینی باقی نماند مگر اینکه گواهی به لا إله إلّا الله ومحمّد رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم) در آن ندا گردد.
متن روایت (۲):
عنه: بإسناده عن ابن بکیر قال: سألت أبا الحسن (علیه السلام) عن قوله: وله أسلم من فی السماوات والأرض طوعاً وکرهاً، قال: أنزلت فی القائم (علیه السلام) إذا خرج بالیهود والنصاری والصابئین والزنادقة وأهل الردة والکفار فی شرق الأرض وغربها فعرض علیهم الإسلام، فمن أسلم طوعاً أمره بالصلاة والزکاة وما یؤمر به المسلم ویجب لله علیه، ومن لم یسلم ضرب عنقه، حتی لا یبقی فی المشارق والمغارب أحد الا وحّد الله.
قلت جعلت فداک: إن الخلق أکثر من ذلک.. فقال: إن الله إذا أراد أمراً قلَّل الکثیر وکثَّر القلیل(۲).
ترجمه روایت (۲):
واز او به سند خود از ابن بکیر است که گفت: از حضرت ابو الحسن (علیه السلام) درباره ی فرموده ی خداوند: (وهر که در آسمانها وزمین است، خواه وناخواه، تسلیم خداست) پرسیدم؛ فرمود درباره ی قائم (علیه السلام) نازل شد. هرگاه به پا خیزد، اسلام را بر یهود ونصاری وصابئیان وزنادقه واهل ارتداد وکافران در شرق وغرب زمین، عرضه کند. پس هر آنکه از روی فرمانبری ودلخواه مسلمان شود، او را به نماز وزکات وسایر کارهایی که یک مسلمان باید انجام دهد وبرای خداوند بر او واجب میشود امر فرماید وهرکه را اسلام نپذیرد، گردن میزند تا آنجا که در خاورها وباخترها هیچکس نماند جز اینکه یکتایی خدا را بپذیرد.
عرضه داشتم: فدایتان گردم! خلایق بیش از آناند! فرمود: همانا اگر خداوند چیزی را بخواهد، بسیار را اندک واندک را بسیار گرداند.
متن روایت (۳):
وعنه: بإسناده عن عبد الأعلی الحلبی، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی حدیث طویل یذکر فیه أمر القائم (علیه السلام) إذا خرج، قال: ولا تبقی (أرض) فی الأرض قریة الا نودی فیها بشهادة أن لا إله الا الله (وحده لا شریک له) وأن محمداً رسول الله وهو قوله (تعالی): ﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَالأَرْضِ طَوْعاً وَکرْهاً وَإِلَیهِ یرْجَعُونَ﴾ ولا یقبل صاحب هذا الأمر الجزیة کما قبلها رسول الله (صلّی الله علیه وآله وسلّم)، وهو قول الله: ﴿وقاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکونَ فِتْنَةٌ وَیکونَ الدِّینُ کلُّهُ للهِ﴾(۳).
[والحدیث بطوله یأتی إن شاء الله. تعالی فی قوله تعالی: ﴿وقاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکونَ فِتْنَةٌ وَیکونَ الدِّینُ کلُّهُ للهِ﴾ من سورة الأنفال].
ترجمه روایت (۳):
هم از اوست به سند خود از عبد الأعلای حلبی از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام)- در ضمن حدیثی طولانی که امر خروج حضرت قائم (علیه السلام) را آورده وفرموده است-:
وروی زمین هیچ آبادیای باقی نماند مگر آنکه در آن گواهی دادن به اینکه خدایی جز الله نیست [یکتاست وهیچ شریک ندارد] واینکه حضرت محمّد فرستاده ی خداوند است بانگ زده شود واین است (معنی) فرموده ی خدای: (وهر که در آسمانها وزمین است، خواه وناخواه، تسلیم خداست وهمه به سوی او بازگردانده شوند) وصاحب این امر چونان رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلّم)- که جزیه را میپذیرفت- آن را نمی پذیرد واین فرموده ی خداوند است که: (وبا آنان نبرد کنید تا دیگر فتنه وفسادی بر جای نماند وهمه ی دین از آن خداوند گردد).
پاورقی:
-----------------
(۱) تفسیر العیاشی: ۱، ۱۸۳.
(۲) تفسیر العیاشی: ۱، ۱۸۳.
(۳) تفسیر العیاشی: ۲، ۶۰.
