﴿المص﴾ (الاعراف: ۱)
قوله تعالی:
﴿المص﴾ (الاعراف: ۱)
ترجمه آیه:
(المص: از رموز واسرار قرآن است).
متن روایت:
العیاشی: بإسناده عن خثیمة عن أبی لبید المخزومی، قال: قال أبو جعفر (علیه السلام):
یا أبا لبید: إنه یملک من ولد العباس اثنا عشر یقتل بعد الثامن منهم أربعة، فتصیب أحدهم الذبحة فتذبحه فئة قصیرة أعمارهم، قلیلة مدتهم، خبیثة سیرتهم: منهم الفویسق الملقب بالهادی والناطق والغاوی.
یا أبا لبید، إن فی حروف (القرآن) المقطّعة لعلماً جمّاً، إن الله تبارک وتعالی أنزل: ﴿الم، ذلِک الْکتابُ﴾ فقام محمد (صلّی الله علیه وآله وسلّم) حتی ظهر نوره وثبت کلمته وولد یوم ولد وقد مضی من الألف السابع مایة سنة وثلاث سنین، ثم قال وتبیانه فی کتاب الله فی الحروف المقطعة اذا عدّدها من غیر تکرار، ولیس من حروف المقطعة حرف ینقضی (الـ) أیام الا وقایم من بنی هاشم عند انقضائه، ثم (قال): الألف واحد واللام ثلاثون، والمیم أربعون والصاد ستون، فذلک مایة وإحدی وستون، ثم کان بدّو خروج الحسین بن علی (علیهما السلام) الم الله، فلما بلغت مدته قام قائم ولد العباس عند آلمص ویقوم قائمنا عند انقضائها بالرآء، فافهم ذلک وعه(۱) واکتمه(۲).
ترجمه روایت:
عیّاشی به سند خود از خثیمه از ابو لبید مخزومی آورده است که گفت: حضرت ابو جعفر امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ای ابو لبید، همانا از فرزندان عبّاس دوازده تن زمامدار میشوند که پس از هشتمین آنها، چهار تن کشته خواهند شد. یکی از ایشان را گروهی که عمرشان کوتاه ومدّت زمامداریشان اندک وشیوهشان پلید است سر میبرند؛ از جملهی آنها: آن فاسقکی است که ملقّب به هادی است وناطق وغاوی.
ای ابو لبید، همانا در حروف مقطّعه ی [قرآن] علم بسیاری هست. همانا خدای- تبارک وتعالی- [الم* ذلِکَ الْکِتابُ] را نازل فرمود.
پس حضرت محمّد (صلّی الله علیه وآله وسلّم) به پا خاست تا اینکه نورش آشکار وسخنش در دلها نشست. روز ولادت آن حضرت صد وسه سال از هزاره ی هفتم گذشته بود.
سپس فرمود: ونشانه ی این در کتاب خداوند در حروف مقطّعه است؛ هرگاه آنها را بدون تکرار شماره کنی، هیچیک از حروف مقطّعه نیست مگر اینکه چون مدّتش بگذرد، یکی از فرزندان هاشم پس از گذشت آن بهپا خواهد خاست.
سپس فرمود: الف، یک است ولام، سی ومیم، چهل وصاد، نود. مجموع ۱۶۱ میشود. آنگاه آغاز خروج حسین بن علی (علیه السلام): الم* اللهُ بود وچون مدّتش به آخر رسید، قیامکننده از فرزندان عبّاس هنگام المص قیام کند وقائم ما هنگام منقضی شدن آن در الر* به پا خواهد خاست. پس این را بفهم وخوب تدبّر وحفظ کن وآن را (از نااهلان) مخفی بدار.
پاورقی:
-----------------
(۱) (عه) فعل أمرٍ من: وعی، یعی، وعیاً، أی: تدبره واحفظه.
(۲) تفسیر العیاشی، ۲: ۳.
