﴿وَلَوْ لا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِی بَینَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ﴾ (الشوری: ۲۱)

قوله تعالی:

﴿وَلَوْ لا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِی بَینَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ﴾ (الشوری: ۲۱)

ترجمه آیه:

(واگر کلمه ی فصل (دستور تأخیر عذاب) نبود، هر آینه میان ایشان حکم (نابودی) میشد وهمانا ستمگران عذاب دردناکی دارند).

متن روایت:
محمد بن یعقوب: عن علی بن محمد، عن علی بن العباس، عن الحسن بن عبد الرحمن، عن عاصم بن حمید، عن أبی حمزة، عن أبی جعفر (علیه السلام) قال: أما قوله: ﴿وَلَوْ لا کلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِی بَینَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ﴾ قال: لو لا ما تقدم فیهم من (أمر) الله (عزَّ وجلَّ) ما أبقی القائم (علیه السلام) منهم (و)احداً(۱).
ترجمه روایت:
محمّد بن یعقوب از علیّ بن محمّد، از علیّ بن العبّاس، از حسن بن عبد الرّحمان، از عاصم بن حمید، از ابو حمزه، از حضرت أبو جعفر امام باقر (علیه السلام) روایت آورده است که درباره ی فرموده ی خداوند: (واگر کلمه ی فصل (دستور تأخیر عذاب) نبود، هر آینه میان ایشان [به نابودی] حکم وقضاوت میشد وهمانا برای ستمگران عذاب دردناکی [مهیّا] است) چنین فرمود: اگر نبود آنچه پیشتر از سوی خدای -عزّ وجلّ- درباره ی آنها صدور یافته، هر آینه حضرت قائم (علیه السلام) یک نفر از ایشان را هم باقی نمیگذارد.

پاورقی:

-----------------

(۱) روضة: ص ۲۸۷.