﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ * فَذلِک یوْمَئِذٍ یوْمٌ عَسِیرٌ * عَلَی الْکافِرِینَ غَیرُ یسِیرٍ﴾ (المدثر: ۸ - ۱۰)

قوله تعالی:

﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ * فَذلِک یوْمَئِذٍ یوْمٌ عَسِیرٌ * عَلَی الْکافِرِینَ غَیرُ یسِیرٍ﴾ (المدثر: ۸ - ۱۰)

ترجمه آیه:

(پس آنگاه که در صور دمیده شود * پس آن روز بسیار روز دشواری است * بر کافران هیچ آسودگی در آن نیست).

متن روایت (۱):
محمد بن یعقوب: عن أبی علی الأشعری، عن محمد بن حسَّان، عن محمد بن علی، عن عبد الله بن القاسم، عن المفضل بن عمر، عن أبی عبد الله (علیه السلام) فی قوله (عزَّ وجلَّ): ﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ﴾ قال: إنَّ منّا اماماً مظفراً مستتراً فإذا أراد الله (عزَّ وجلَّ) (ذکره) إظهار أمره نکت فی قلبه نکتةً فظهر فقام بأمر الله تعالی(۱).
ترجمه روایت (۱):
محمّد بن یعقوب از ابو علی اشعری، از محمّد بن حسّان، از محمّد بن علی، از عبد الله بن قاسم، از مفضّل بن عمر، از حضرت ابو عبد الله صادق (علیه السلام) آورده است که درباره ی قول خدای -عزَّ وجلَّ-: (پس آنگاه که در آن صور دمیده شود) فرمود: همانا از ما (خاندان وحی) امام پیروز پنهانی خواهد بود که چون خدای -عزَّ وجلَّ- بخواهد امر او را ظاهر سازد، به دل او نکته ای اندازد. پس ظاهر شود وبه اذن خدای -تعالی- قیام کند.
متن روایت (۲):
الشیخ المفید: عن محمد بن یعقوب بإسناده، عن المفضل بن عمر، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: إنه سُئل عن قول الله (عزَّ وجلَّ) ﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ﴾ قال: إن منا إماماً یکون مستتراً فإذا أراد الله إظهار أمره نکت فی قلبه نکتة فنهض وقام بأمر الله (عزَّ وجلَّ)(۲).
ترجمه روایت (۲):
شیخ مفید از محمّد بن یعقوب به سند خود از مفضّل بن عمر از حضرت ابی عبد الله صادق (علیه السلام) آورده که گوید: از آن حضرت راجع به قول خدای -عزَّ وجلَّ-: (پس آنگاه که در آن صور دمیده شود) سؤال شد. فرمود: همانا از ما خاندان، امامی هست که مخفی خواهد شد وچون خداوند اراده کند که امر او را ظاهر گرداند، در دلش نکته ای میافکند که به فرمان خدای -عزَّ وجلَّ- به پا میخیزد.
متن روایت (۳):
وفی حدیث آخر عنه (علیه السلام) قال: إذا نقر فی أذن القائم (علیه السلام) أذن له فی القیام.
ترجمه روایت (۳):
ودر حدیث دیگری از آن حضرت (علیه السلام) است که فرمود: «هر گاه در گوش قائم (علیه السلام) دمیده شود، اذن قیامش تحقّق یابد».
متن روایت (۴):
وروی: عن عمرو بن شمر، عن جابر بن یزید، عن ابی جعفر (علیه السلام) قال: قوله (عزَّ وجلَّ): ﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ﴾ قال: الناقور هو النداء من السما (ألا إن ولیکم فلان بن فلان القائم بالحق) ینادی به جبرائیل (علیه السلام) فی ثلاث ساعات من ذلک، ﴿عَلَی الْکافِرِینَ غَیرُ یسِیرٍ﴾ یعنی (بالکافرین) المرجئة الذین کفروا بنعمة الله وبولایة علی بن أبی طالب (علیه السلام).
ترجمه روایت (۴):
وروایت شده: از عمرو بن شمر، از جابر بن یزید، از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) که درباره ی قول خدای -عزَّ وجلَّ-: (پس آنگاه که در آن صور دمیده شود) فرمود: ناقور همان ندا از سوی آسمان است که: هان! ولیّ شما، فلانی فرزند فلانی، همان قائم به حقّ است! جبرئیل (علیه السلام) در سه ساعت از آن [روز]، این را ندا میکند. (آن روز بسیار سخت روزی است بر کافران که هیچ آسودگی برایشان نیست) منظور از (کافران) مرجئهاند که به نعمت خداوند وولایت علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) کفر ورزیده اند.
متن روایت (۵):
ابن بابویه: قال: حدثنی (حدثنا) أبی ومحمد بن الحسن (رضی الله عنهما) قالا: حدثنا عبد الله بن جعفر الحمیری قال: حدثنا محمد بن الحسین بن أبی الخطاب، عن (سعدان بن مسلم)(۳) عن عبد الله بن القاسم، عن المفضل بن عمر قال: سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن تفسیر جابر (فـ) قال (علیه السلام):
لا تحدث به السفلة (السفل) فیذیعوه، أما تقرأ فی کتاب الله (عزَّ وجلَّ): ﴿فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ﴾ إن منا إماماً مستتراً فإذا أراد الله (عزَّ وجلَّ) إظهار أمره نکت فی قلبه نکتة فظهر وأمر بأمر الله (عزَّ وجلَّ)(۴).
ترجمه روایت (۵):
ابن بابویه گوید: حدیثام دادند پدرم ومحمّد بن حسن (رضی الله عنهما) گفتند: حدیثمان داد عبد الله بن جعفر حمیری، گوید: حدیثمان داد محمّد بن حسین بن ابی الخطّاب، از سعدان بن مسلم از عبد الله بن القاسم، از مفضّل بن عمر که گفت: از امام ابو عبد الله صادق (علیه السلام) راجع به تفسیر جابر پرسیدم. فرمود: آن را برای افراد پست بیان مکن که پخشش خواهند کرد. آیا در کتاب خدای -عزَّ وجلَّ- نخوانده ای: (پس آنگاه که در آن صور دمیده شود)؟ همانا امامی از ما پنهان خواهد شد. هرگاه خدای -عزَّ وجلَّ- اراده کند تا امرش را اظهار فرماید، در دل او نکته ای افکند. پس او به امر خدای عزّ وجلّ آشکار گردد وحکومت کند.

پاورقی:

-----------------

(۱) أصول کافی: ۱: ۳۴۳.
(۲) در کتب شیخ مفید (رحمه الله) یافت نشد.
(۳) در مأخذ نیست ودر آن: عن موسی بن سعدان عن عبد الله...
(۴) کمال الدین وتمام النعمة: ۲: ۳۴۹.