نامه
| شـبى نشستم وگفتم دو خط دعا بنويسم | دعـا بـه نـيت دفـع قـضا بلا بنويسم | |
| ز هـمدلان سـفر کرده ام سـراغ بگيرم | به کوچه کو چه ى زلف تو نامه ها بنويسم | |
| دعـا وشکوه به هم تاب خورد ومن متحير | کدام را نـنـويسم ..کدام را بـنويسم | |
| هر آنچه را که نوشتم مچاله کردم وگفتم: | قـلم دوبـاره بگيـرم از ابـتدا بنويسم | |
| دو قطره خون زلبت در دوات تشنه ام افتاد | که مـن بـه يـاد شهيدان کربلا بنويسم | |
| صـداى پاى قـلم را شنيد کاغذ وگفتم: | قـلم بـه ليقه گذارم که بى صدا بنويسم | |
| تـو بـى نـشانى وکاغذ در انتظار رسيدن | که مـن نـشانى کو ى تورا کجا بنويسم | |
| تـو خود نشانى محضى تو خود دعاى مجسم | براى چون تو عزيزى چرا....چرا بنويسم |
