بـه انـتظار تـو هر کوچه اى چراغانى ست |
|
هـواى چشـم مـن از اشتياق، بارانى ست |
چه روزهـا که بـه ديدارت آقتاب شتافت |
|
کرشـمه هـاى تـو امـا هميشه پنهانى است |
نـسيم، بـوى بـهار تو را خبر داده است |
|
پرنـده هر چه به عشق تو در غزلخوانى ست |
بـه آبـروى تـو سـوگند مى دهم، که بيا |
|
وگرنـه باغ شود خشک رو به ويرانى است |
بـيا بـه پاى تـو پرپر شده ست خرمن گل |
|
ازيـن بـهار، دريـن لاله زار، ارزانى ست |
چو غنچه دل به گلى بسته ام که بى خار است |
|
چه احـتياج به خضرى که خود بيابانى ست |
بـه ديـدن تـو اگر قـالبم تـهى نـشود |
|
قصيده مى شوم از وصف تو که طولانى ست |
چقـدر فـاصله دارى مگر سـتاره صـبح؟ |
|
حـضور سـبز تو دور از زمين ظلمانى ست؟ |
بـه دوسـتان تـو امـروز اعتمادى نيست |
|
که هـر گروه، گره خـورده پريشانى ست |
بـراى بـاز شـناسى، فـراز گنـبد عشق |
|
کبـوتـر حــرم آمـاده نگهـبانى سـت |
شـبى بـه شـيوه شيرين، کسى دلم را برد |
|
قـيافه مـثل هـمين قـافيه که نـورانى ست |