ما، بى تو، تا دنياست، دنيايى نداريم
چون سنگ خاموشيم وغوغايى نداريم
اى سايه سار ظهر گرم بى ترحم!
جز سايه دستان تو، جايى نداريم
تو آبروى خاکى وحيثيت آب
دريا تويى؛ ما جز تو دريايى نداريم
وقتى عطش مى بارد از ابرسترون
جز نام آبى تو، آوايى نداريم
شمشيرها را گو: ببارند از سر بغض
از عشق،…